WYDZIAŁ ORIENTALISTYCZNY UW
Kierunek: orientalistyka
Specjalność: mongolistyka i tybetologia
STUDIA PIERWSZEGO STOPNIA
I. USTALENIA OGÓLNE
Studia pierwszego stopnia na kierunku orientalistyka, specjalność: mongolistyka i tybetologia trwają 3 lata (6 semestrów) i kończą się nadaniem tytułu zawodowego licencjata w zakresie orientalistyki ze specjalnością: mongolistyka i tybetologia. Studia odbywają się w trybie stacjonarnym. Liczba godzin zajęć (punktów ECTS) na studiach licencjackich wynosi 2370 godzin (180 punktów ECTS).
II. KWALIFIKACJE ABSOLWENTA
Absolwent trzyletnich studiów dziennych licencjackich, uzyskując tytuł zawodowy licencjata w zakresie orientalistyka ze specjalnością: mongolistyka i tybetologia, będzie reprezentował dobre przygotowanie merytoryczne w zakresie:
Dodatkowo będzie miał wiedzę w zakresie
Zdobyta wiedza pozwoli absolwentowi na poprawne poruszanie się i wypowiadanie w sferze ogólnych zagadnień dotyczących teorii i praktyki kultury Azji Środkowej, ze szczególnym uwzględnieniem kultury Mongolii i Tybetu.
Absolwent studiów dziennych licencjackich na kierunku orientalistyka ze specjalnością: mongolistyka i tybetologia będzie posługiwał się współczesnym językiem mongolskim i tybetańskim, odczytywał i tłumaczył teksty napisane w klasycznym języku mongolskim i tybetańskim oraz opanuje w zakresie podstawowym język mandżurski.
Zdobyta przez absolwenta podczas trzyletnich dziennych studiów licencjackich wiedza z zakresu orientalistyki ze specjalnością: mongolistyka i tybetologia daje możliwość na znalezienie pracy w szeroko rozumianych instytucjach upowszechniania kultury (muzea, media, wydawnictwa etc.) oraz urzędach administracji państwowej, rządowej i samorządowej w zakresie spraw zagranicznych, problemów uchodźczych, edukacji międzykulturowej. Absolwent jest przygotowany do podjęcia studiów drugiego stopnia.
III. OPIS PRZEDMIOTÓW
A. Przedmioty kształcenia ogólnego
1. Lektorat języka obcego
Treści kształcenia: Czynne opanowanie języka obcego na poziomie B2 Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego Rady Europy oraz umiejętność posługiwania się słownictwem specjalistycznym z obszaru podstawowych dziedzin kultury.
Efekty kształcenia: Student powinien opanować język na poziomie B2 i posługiwać się podstawowym słownictwem z podstawowych dziedzin kultury i orientalistyki.
2. Technologia informacyjna
Treści kształcenia: Opanowanie obsługi i użytkowania komputera podłączonego do Internetu, nabycie umiejętności jego wykorzystywania w życiu codziennym oraz w procesie kształcenia. Zakres materiału powinien stanowić odpowiednio dobrany podzbiór informacji zawartych w modułach wymaganych dla uzyskania Europejskiego Certyfikatu Umiejętności Komputerowych ECDL (European Computer Driving Licence). Są to: a) podstawy technik informatycznych, b) użytkowanie komputerów, c) prezentacja, d) arkusze kalkulacyjne, e) bazy danych, f) grafika menedżerska, g) usługi w sieciach informatycznych.
Efekty kształcenia: Student powinien opanować obsługę komputera i użytkowanie komputera w życiu codziennym.
3. Wychowanie fizyczne
Udział w zajęciach sportowo-rekreacyjnych.
B. Przedmioty podstawowe
1. Antropologia kultury
Treści kształcenia: Zapoznanie studentów z wybranymi problemami, pojęciami, teoriami i metodami antropologii kulturowej. Omówienie podstawowych kwestii z zakresu studiów nad kulturą, relacji pomiędzy kulturą a środowiskiem naturalnym, systemów organizacji społecznej, problemu kształtowania osobowości, relatywizmu i uniwersalizmu językowego (i kulturowego), relacji ze zjawiskami nadprzyrodzonymi, kwestii czasu i przestrzeni życia człowieka, formowania i funkcjonowania cyklów obrzędowych (życia i roku). W toku wykładu uwzględniony zostanie materiał także spoza obszaru Azji i Afryki.
Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: Student powinien posiadać orientację w dziedzinie podstawowych pojęć, teorii i metod antropologii kulturowej. Powinien powiązać podstawowe kategorie z poszczególnymi koncepcjami z zakresu studiów nad kulturą.
2. Teoria kultury
Treści kształcenia: Filozoficzne i empiryczne podstawy wyodrębniania nauk o kulturze. Teoretyczna wiedza o kulturze w świetle poszczególnych szkół badawczych. Podstawowe teorie kultury, ich kategorie. Krytyczna analiza wybranych teorii kultury. Znakowy charakter kultury i jej aspekt komunikacyjny.
Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: Student powinien znać i stosować podstawowe teorie używane do badań nad kulturą. Powinien orientować się w różnicach w pojmowaniu zjawisk kulturowych w zależności od zajmującej się kulturą dyscypliny naukowej. Powinien znać podstawowe szkoły naukowe i teorie w zakresie poszczególnych dyscyplin.
3. Historia filozofii
Treści kształcenia: Przegląd zagadnień filozoficznych w perspektywie historycznej, ze szczególnym uwzględnieniem problematyki ontologicznej i epistemologicznej.
Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: Student powinien posiadać orientację w dziejach filozofii, znać główne szkoły filozoficzne i operować kategoriami używanymi w analizach filozoficznych.
C. Przedmioty kierunkowe
1. Dzieje Azji Środkowej, Mongolii i Tybetu
Treści kształcenia: Zapoznanie z najważniejszymi faktami z historii politycznej i kulturowej Azji Środkowej. W zakresie historii Mongolii omówienie konsolidacji Mongołów i budowy imperium Czyngis-chana aż po zmiany ustrojowe ostatniej doby na tle wydarzeń w regionach sąsiednich, synchronicznych z dziejami Mongolii. Zapoznanie z najważniejszymi faktami z historii politycznej i kulturowej Tybetu od powstania zjednoczonego państwa tybetańskiego (VII w.) po wydarzenia współczesne.
Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: Student powinien znać najważniejsze fakty dotyczące dziejów Azji Środkowej.
2. Zagadnienia społeczno-kulturowe Azji Środkowej, Mongolii i Tybetu
Treści kształcenia: Opis środowiska naturalnego Mongolii i Azji Środkowej ze szczególnym uwzględnieniem opisu regionów i najważniejszych skupisk ludzkich. Prezentacja głównych danych o państwach, znajdujących się na obszarze Azji Środkowej, oraz o językach, jakimi się posługuje zamieszkująca je ludność. Przedstawienie zasadniczych cech kultury ludów zamieszkujących Azję Środkową ze szczególnym uwzględnieniem Mongolii i Tybetu.
Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: Umiejętność przedstawienia terenów Azji Środkowej w oparciu o charakterystykę ich środowiska naturalnego. Umiejętność zaprezentowania podstawowych danych statystycznych dotyczących Mongolii i Tybetu. Umiejętność przedstawienia specyfiki kultury ludów Mongolii i Tybetu.
3. Wiedza o literaturze i kulturze Mongolii i Tybetu
Treści kształcenia: Przegląd i zapoznanie z historią piśmiennictwa Mongolii i Tybetu, w tym z podstawowymi gatunkami literackimi piśmiennictwa mongolskiego na przykładzie najważniejszych utworów napisanych w języku mongolskim od XIII w. po współczesność. Zapoznanie z podstawowymi gatunkami literackimi piśmiennictwa tybetańskiego na przykładzie najważniejszych utworów napisanych w języku tybetańskim od VII w. po współczesność.
Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: Student powinien posiadać wiedzę na temat historii piśmiennictwa, a zwłaszcza literatury Mongolii i Tybetu.
4. Wiedza o religiach Mongolii i Tybetu
Treści kształcenia: Zapoznanie z najważniejszymi założeniami doktrynalnymi i historią upowszechnienia religii bon i buddyzmu tybetańskiego. Zapoznanie z najważniejszymi założeniami doktrynalnymi i historią upowszechnienia szamanizmu mongolskiego i buddyzmu tybetańskiego wśród Mongołów.
Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: Umiejętność przedstawienia i scharakteryzowania systemów wierzeń ludów Azji Środkowej. Umiejętność objaśnienia założeń doktrynalnych buddyzmu tybetańskiego i szamanizmu wyznawanego w Mongolii i Tybecie. Umiejętność przedstawienia historii upowszechnienia podstawowych religii na obszarze Azji Środkowej.
5. Wiedza o sztuce Azji Środkowej
Treści kształcenia: Zapoznanie z najważniejszymi założeniami estetycznymi sztuki tybetańskiej. Prezentacja jej wybranych przykładów. Zapoznanie z najważniejszymi założeniami estetycznymi sztuki mongolskiej i prezentacja na wybranych przykładach.
Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: Student powinien umieć przedstawić kierunki rozwoju sztuki tybetańskiej i mongolskiej na podstawie wybranych przykładów.
6. Wiedza o języku mongolskim i tybetańskim
Treści kształcenia: Wykłady poświęcone są przedstawieniu najistotniejszych cech współczesnego i klasycznego języka mongolskiego i tybetańskiego w zakresie fonologii, morfologii i składni. Zawierają też informacje dotyczące genealogicznego i typologicznego zaklasyfikowania języka mongolskiego i tybetańskiego, etapów rozwoju historycznego oraz charakterystykę systemów graficznych używanych dawniej i dziś przez Mongołów i Tybetańczyków.
Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: Znajomość i umiejętność swobodnego, praktycznego stosowania podstawowych zasad gramatycznych języka mongolskiego i tybetańskiego w zakresie fonologii, morfologii i składni. Umiejętność przedstawienia klasyfikacji i etapów rozwoju języka mongolskiego i tybetańskiego i ich systemów graficznych.
D. Przedmioty specjalnościowe
1. Język mongolski współczesny
Treści kształcenia: Na I roku studiów zajęcia polegają na uczeniu się podstawowych zwrotów i zdań współczesnego języka mongolskiego, opanowaniu około 1000 najbardziej przydatnych wyrazów (pojedynczych i złożonych) oraz na ćwiczeniu i czynnym stosowaniu wypowiedzi przydatnych w życiu codziennym. Na roku II i III studiów zajęcia polegają na doskonaleniu i poszerzaniu praktycznych umiejętności nabytych na poprzednich latach studiów (I i II roku). Studenci doskonalą się w czytaniu i tłumaczeniu trudniejszych tekstów mongolskich i przyswojeniu sobie słownictwa z różnych dziedzin (nauki, kultury, techniki, życia społecznego i polityki) o następne 1000 wyrazów na II roku i o kolejne 1000 na III roku studiów.
Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: Umiejętność posługiwania się współczesnym jezykiem mongolskim w stopniu zaawansowanym. Umiejętność czytania i rozumienia trudniejszych tekstów mongolskich oraz umiejętność wyrażania własnych poglądów na różne tematy. Student powinien znać około 3000 wyrazów mongolskich.
2. Gramatyka języka mongolskiego (klasyczny i współczesny)
Treści kształcenia: Ćwiczenia służą egzemplifikacji zjawisk językowych, przedstawionych w czasie wykładów, oraz komentowaniu mniej istotnych osobliwości języka mongolskiego, pominiętych w wykładach o gramatyce współczesnego i klasycznego języka mongolskiego
Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: Student powinien umieć zastosować zasady gramatyczne współczesnego języka mongolskiego w praktycznym użyciu języka, w czytaniu i pisaniu, a w wypadku klasycznego języka mongolskiego w zakresie czytania i tłumaczenia tekstów.
3. Język tybetański współczesny
Treści kształcenia: Na I roku studiów zajęcia polegają na uczeniu się podstawowych zwrotów i zdań współczesnego języka tybetańskiego, opanowaniu około 1000 najbardziej przydatnych wyrazów (pojedynczych i złożonych) oraz na ćwiczeniu i czynnym stosowaniu wypowiedzi przydatnych w życiu codziennym. Na roku II i III studiów zajęcia polegają na doskonaleniu i poszerzaniu praktycznych umiejętności nabytych na poprzednich latach studiów (I i II roku). Studenci doskonalą się w czytaniu i tłumaczeniu trudniejszych tekstów tybetańskich i przyswojeniu sobie słownictwa z różnych dziedzin (nauki, kultury, techniki, życia społecznego i polityki) o następne 1000 wyrazów na II roku i o kolejne 1000 na III roku studiów.
Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: Umiejętność posługiwania się współczesnym językiem tybetańskim w stopniu zaawansowanym. Umiejętność czytania i rozumienia trudniejszych tekstów tybetańskich oraz umiejętność wyrażania własnych poglądów na różne tematy. Student powinien znać około 3000 wyrazów tybetańskich.
4. Gramatyka języka tybetańskiego klasycznego
Treści kształcenia: Ćwiczenia rozpoczynają się od nauki pisma tybetańskiego oraz zasad jego transliteracji (sem. I). W II semestrze ćwiczenia obejmują egzemplifikację zjawisk językowych, przedstawionych w czasie wykładów, oraz komentowanie mniej istotnych osobliwości podstaw gramatyki klasycznego języka tybetańskiego.
Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: Student powinien umieć zastosować zasady gramatyczne klasycznego języka tybetańskiego do czytania i tłumaczenia tekstów.
5. II język orientalny - język mandżurski
Treści kształcenia: Zajęcia polegają na uczeniu się podstawowych zwrotów i zdań języka mandżurskiego, opanowaniu około 1000 najbardziej przydatnych wyrazów (pojedynczych i złożonych) oraz na czytaniu i tłumaczeniu prostych tekstów.
Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: Umiejętność posługiwania się językiem mandżurskim w zakresie czytania i tłumaczenia prostych tekstów.
6. Lektura tekstów mongolskich i tybetańskich
Treści kształcenia: Zajęcia polegają na udoskonalaniu umiejętności czytania, rozumienia i tłumaczenia tekstów mongolskich i tybetańskich z uwzględnieniem specjalistycznej terminologii. Podczas zajęć dokonywana jest analiza i objaśnianie zjawisk gramatycznych.
Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: Student powinien posiadać umiejętność czytania i rozumienia tekstów mongolskich i tybetańskich oraz ich przekładu na język polski z uwzględnieniem specjalistycznej terminologii.
7. Konwersatorium
Treści kształcenia: Zajęcia polegają na doskonaleniu umiejętności konwersacji na tematy specjalistyczne związane z zagadnieniami dotyczącymi kultury, etnografii, historii ludów Azji Środkowej ze szczególnym naciskiem na Mongołów i Tybetańczyków.
Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: Umiejętność analizowania i opisywania problemów i zagadnień związanych z tematyką specjalistyczną: kultura, etnografia, historia ludów Azji Środkowej ze szczególnym uwzględnieniem Mongołów i Tybetańczyków.
8. Proseminarium mongolistyczne i tybetologiczne
Treści kształcenia: Celem zajęć jest opanowanie technik pisania prac seminaryjnych. Proseminarium ma charakter kulturoznawczy lub językoznawczy. Studenci poznają podstawy wybranych metodologii i stosują je na przykładach. Do zaliczenia zajęć wymagane jest napisanie pracy semestralnej opartej na wykorzystaniu nabytych umiejętności.
Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: Student powinien umieć posługiwać się właściwą metodologią i terminologią przy pisaniu prac seminaryjnych.
9. Seminarium licencjackie
Treści kształcenia: Seminarium poświęcone jest analizie i opracowaniu wybranych zagadnień kulturowych, literackich, językowych, historycznych i społeczno-ekonomicznych Mongolii i Tybetu na podstawie materiałów źródłowych. Celem seminarium jest napisanie pracy licencjackiej z wykorzystaniem nabytych umiejętności językowych i metodologicznych..
Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: Umiejętność analizowania i opracowywania wybranych zagadnień dotyczących Mongolii i Tybetu przy wykorzystaniu umiejętności językowych. Umiejętność i właściwe zastosowanie metodologii, terminologii i techniki pisania pracy licencjackiej.